Korzeń służy przede wszystkim do pobierania soli mineralnych i wody, a także jest odpowiedzialny za przytwierdzenie rośliny do podłoża. W tym zakresie, możemy wyróżnić dwa główne systemy:
Po pierwsze, system palowy – gdzie jeden korzeń główny ma liczne korzenie boczne
Po drugie, system wiązkowy – gdzie nie ma dominującego korzenia głównego
W zakresie wzrostu możemy wyróżnić cztery strefy, idąc od dołu jest to:
- Strefa wzrostu – znajduje się tam czapeczka, która okrywa komórki
- Strefa wydłużenia – w tej strefie sam korzeń intensywnie rośnie
- Strefa włośnikowa – w tej fazie są wytwarzane włoski korzenia, w ten sposób mogą pobierać wodę i sole mineralne.
- Strefa wyrośnięta (inaczej korzeni bocznych) – z jednej strony zwiększa się podpora dla rośliny, a z drugiej możliwość pobierania soli i związków organicznych.
Rys. Aneta Skawińska
Budowa anatomiczna pierwotnego korzenia
Do jego budowy zaliczamy:
- Skórkę – z włośnikami które zwiększają powierzchnię chłonną
- Korę pierwotną – składa się z tkanki miękiszowej
- Śródskórnia – zbudowana jest z komórek wzmacniających, których głównym zadaniem jest ochrona korzenia przed rozerwaniem. Jednakże za pomocą komórek przepustowych, umożliwia pobieranie wody
- Okolnica – jest to warstwa tkanki która daje początek korzeniom bocznym.
- Walec osiowy- znajduje się w centrum korzenia
- Wiązki przewodzące – znajdują się w samym środku walca osiowego. Przewodzi wodę, i roztwory soli mineralnych.
