Jak wiadomo nasz mózg jest wysoce wyspecjalizowanym narządem, zdolnym do odbierania bodźców o różnorodnej modalności. Są to bodźce zarówno o charakterze czuciowym, węchowym, smakowym, słuchowym, jak również wzrokowym. Odbiór różnego typu wrażeń jest ściśle związany z poszczególnymi partiami mózgu. Wyróżniono zatem tzw. pola rzutowania. Jedne z nich posiadają neurony odkorowe, inne natomiast są miejscem zakończeń włókien dokorowych. Pomimo względnej niezależności owych pól czynnościowych, nasz mózg stanowi jedność autonomiczną i czynnościową, która dotyczy zarówno każdej półkuli z osobna, jak również obydwu półkul, połączonych ze sobą spoidłami.
Komunikacja w obrębie jednej półkuli.
Włókna kojarzeniowe, zapewniające komunikację w obrębie jednej półkuli, są dość zróżnicowane. Jedne z nich to włókna bardzo krótkie, łączące ze sobą sąsiednie zakręty. Nazywa się je włóknami łukowatymi. Inne włókna są stosunkowo dłuższe i łączą różne płaty półkuli mózgowej. Należą do nich pęczek podłużny górny, pęczek haczykowaty i obręcz, która owija przybrzeżnie półkulę i łączy zarazem płat czołowy z sąsiednim płatem skroniowym.
Istnieje również grupa włókien, które łączą ośrodki rzutowania z konkretnymi, odpowiadającymi im polami kojarzeniowymi. Przykładem takiego połączenia może być grupa włókien odpowiedzialnych za wrażenia słuchowe. Włókna te biegną z pola rzutowania, tj. środkowej części górnego zakrętu skroniowego, do tylnego końca tego samego zakrętu (tj. do ośrodka słuchowego słownego).
Komunikacja międzypółkulowa.
Za komunikację pomiędzy obiema półkulami odpowiadają włókna spoidłowe. Wyróżnia się następujące spoidła:
→ ciało modzelowate (łac. corpus callosum): stanowiące grubą warstwę istoty białej, uwypuklonej w kierunku przednio-tylnym; położone jest na dnie szczeliny podłużnej mózgu; ciało modzelowate jest najgrubszym ze spoideł; ciała komórkowe włókien tego spoidła są wrzecionowate lub trójkątne i mieszczą się w głębokich warstwach kory mózgu
→ spoidło sklepienia (łac. fornix): spoidło hipokampa, jest ono cienkie, w kształcie trójkątnego łuku, leżące pod ciałem modzelowatym, z którym łączy się swoją podstawą przyrośniętą do płata; wchodzi w skład układu limbicznego, uważane jest za jedno z najważniejszych połączeń śródlimbicznych
→ spoidło przednie (łac. commissura anterior) : najstarsze, pierwotne spoidło węchomózgowia; to niewielki pęczek poziomy, rozciągający się od jednego do drugiego bieguna skroniowego
→ spoidło tylne i spoidło uzdeczek (do przodu od szyszynki): stanowi tylną granicę III komory i początek wodociągu mózgu.
Wszystkie drogi wewnątrz ośrodkowego układu nerwowego ulegają skrzyżowaniu, zatem każde uszkodzenie półkuli lewej w okolicy rzutowej ma swoje konsekwencje w postaci zaburzeń funkcji ruchowych lub czuciowo-zmysłowych umiejscowionych po przeciwstronnej (prawej) połowie ciała. Reguła ta dotyczy jednak jedynie dróg rzutowania. W wiele funkcji angażują się bowiem obie półkule i są w tym kontekście od siebie współzależne.
