Choroba Ménière’a

0 861

Choroba Ménière’a jest rzadko spotykana, jednak należy poświęcić jej równie wiele uwagi, co innym, często spotykanym schorzeniom, gdyż jej objawy często mylone są ze zwykłym osłabieniem czy przemęczeniem. Kiedy osoba cierpiąca ma atak – czyli towarzyszą jej zawroty głowy i zaburzenia równowagi na ulicy, ludzie zwyczajnie nazywają ją pijakiem – gdyż stan ten, jest podobny do tego, który występuje po upojeniu alkoholowym.

Choroba ta jest idiopatycznym wodniakiem błędnika czy równie popularnie nazywana wodniakiem endolimfatcznym. Jest to niezapalna choroba ucha wewnętrznego. Jej przyczyną jest nadmierne i nagłe gromadzenie się oraz wzrost ciśnienia endolimfy w błędniku.

Początek tej choroby jest bardzo często nagły, jednak równie często jest lekceważony, ponieważ może nie wyglądać groźnie i kojarzyć się z osłabieniem organizmu, przemęczeniem, brakiem witamin itd. – a w takich sytuacjach najczęściej bagatelizujemy objawy i odkładamy wizytę u lekarza.

Do najczęstszych objawów, które podczas ataku sygnalizują nam możliwość wystąpienia choroby Ménière’a to:

*nudności i wymioty,

*zawroty głowy,

*oczopląs,

*zaburzenia widzenia,

*zaburzenia słuchu,

*blednięcia skóry,

*sinica ust,

*potliwość,

*zaburzenia równowagi,

*szum w uszach,

*rozpieranie uszów.

Charakterystyczną cechą podczas takowego napadu jest zachowanie przytomności oraz nie występowanie bólu głowy. Taki napad może trwać od kilku minut nawet do kilku godzin bez przerwy lub powtarzać się co jakiś czas – kilka minut, godzin, dni – jest to tak zwany status meniericus. Objawy jednak mogą wystąpić także jednorazowo – jednak i wtedy powinniśmy zgłosić się do lekarza i wykonać odpowiednie badania.

Największe uszkodzenia błędnika zachodzą najczęściej podczas pierwszego ataku choroby, a każdy kolejny napad powoduje pogłębienie uszkodzenia słuchu.

Rozpoznanie choroby polega na przeanalizowaniu objawów i wykluczeniu innych przyczyn ich wystąpienia. Lekarze wykonują także badania specjalistyczne, tj. tomografie komputerową, badanie obrazowe RTG czy badania audiometryczne. Należy również zbadać jak silne jest uszkodzenie słuchu.

Kiedy choroba zostanie zdiagnozowana należy podjąć odpowiednie leczenie. Polega ono głownie na przyjmowaniu leków przeciw zawrotom głowy, środków odwadniających, leków poprawiających krążeniu w uchu wewnętrznym oraz w mózgowiu. Osoby z chorobą Ménière’a powinny także przejść na dietę niskosodową.

Kiedy przypadek schorzenia jest ciężki, a farmakoterapia nie przynosi zamierzonych efektów, bardzo często wykonuje się zabieg, który polega na przecięciu nerwu przedsionkowego.

Jak widać, chorobę bardzo  łatwo można pomylić z dolegliwościami, które towarzyszą wielu z nas w codziennym życiu – istnienie takich właśnie chorób jest najlepszym przykładem  na to, że żadnych dolegliwości nie należy bagatelizować!

Oceń ten post
Subscribe
Powiadom o
guest

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
0
Masz przemyślenia? Napisz komentarz!x