Odżywianie:
Autotroficznie: roślinne (mają w plastydach barwniki asymilacyjne)
- Krasnorosty – fikocjanina (niebieska)
- Zielenice – chlorofile (zielone)
- Brunatnice, okrzemki, tobołki – barwniki brunatne
- Karotenoidy (pomarańczowo – czerwono – żółte)
Heterotroficzne: pobierają pokarm z zewnątrz.
- Wchłanianie pokarmu (substancji prostych)
Dyfuzja prosta – nie wymaga nakładu energii.
Cel: wyrównanie stężeń.
Dyfuzja wspomagana – angażują się w niej białka błonowe.
Transport aktywny – kosztem energii biochemicznej
Fagocytoza – protest pobiera pokarm duży w stosunku do niego samego (zwykle całą komórkę). Pokarm jest rozpoznawany przez receptory błony komórkowej, pochłaniany, zbliża się do niego lizosom (z enzymami pokarmowymi) i trawi go w sobie. To co strawione zostaje w cytoplazmie i jest wykorzystywane jako budulec, energia ; reszta jest wydalana
Pinocytoza – pokarm mniejszy niż w fagocytozie, cząstka białka bądź tłuszczu. Tworzy się pęcherzyk pinocytarny który odrywa się od błony komórkowej i wędruje po cytoplazmie. Zbliża się do niego lizosom (z enzymami pokarmowymi) i trawi go w sobie. Wszystko zostaje strawione, nie ma niestrawionych cząstek.
Oddychanie:
Protisty na ogół oddychają tlenowo, prowadząc wymianę gazową całą powierzchnią komórki. Oddychanie beztlenowe (fermentacja) występuje tylko u form pasożytniczych. Im organizm jest mniejszy, tym jego powierzchnia w stosunku do masy jest większa.
Osmoregulacja:
Osmoregulacja– to regulacja poziomu wody w organizmie (komórce).
Protisty morskie i pasożyty krwi są izotoniczne, co znaczy, że stężenie wody w ich organizmie jest takie samo jak stężenie środowiska. Nie mają więc problemu z napływem wody do ich wnętrza.
Protisty słodkowodne są hipertoniczne, co znaczy, że mają większe stężenie wody niż środowisko. Środowisko jest więc hipotoniczne wobec nich. Narażone są ona na ciągły napływ wody. Wobec tego wykształciły się u nich wodniczki tętniące, które pozbywają się nadmiaru wody i szkodliwych metabolitów. Polega to na napełnieniu tej właśnie wodniczki wodą (pęcherzyk pęcznieje) i usuwaniu jej na zewnątrz (pęcherzyk się kurczy).
Przykłady: euglena, ameba, orzęski.
