Ucho jest narządem dwufunkcyjnym:
– odbiera fale dźwiękowe
– narząd równowagi
Ucho zewnętrzne:
– w jej skład wchodzą:
1. małżowina uszna – fałd skórny wzmocniony tkanką chrzęstną, zadanie: wychwytywanie dźwięków, działa jak antena
2. przewód słuchowy – doprowadza skupione fale dźwięków do błony bębenkowej. Błona bębenkowa leży na granicy między uchem zewnętrznym i środkowym. Błona bębenkowa jest elastyczna i uwypuklona do ucha środkowego. Dzięki, że błona jest elastyczna może się odkształcać i drgać.
Ucho środkowe:
– w jamie ucha środkowego znajdują się 3 kosteczki słuchowe:
1. młoteczek – rękojeść styka się z błoną bębenkową
2. kowadełko
3. strzemiączko
Wszystkie te kosteczki działają jak przekaźnik, przekazują drgania do ślimaka.
Z jamą ucha środkowego łączy się trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza) z gardłem. Dzięki temu błona bębenkowa jest chroniona przed rozerwaniem przy gwałtownych zmianach ciśnienia.
Zapalenie ucha środkowego też prowadzi do infekcji, bakterie mają również pełen dostęp jak do gardła.
Ucho wewnętrzne:
Składa się ze: ślimaka (narząd słuchu) ibłędnika (narząd ruchu, równowagi)
Ślimak:
Aneta Skawińska – rys.
– Okienko owalne jest to miejsce styku między strzemiączkiem ze ślimakiem.
– Na błonie podstawowej znajdują się komórki zmysłowe z rzęskami, tworząc narząd Cortiego. Te rzęski ocierają się o błonę pokrywową podczas ruchów perylimfy.
Błędnik:
– Trzy kanały półkoliste. Każdy z nich jest ułożony prostopadle do pozostałych (oś: x, y, z -> trzy wymiary). Ich wnętrze wypełnia płyn i wyścielają komórki rzęskowe (tak jak ciałko brzeżne u meduzy). Przemieszczanie się płynu w kanałach, czyli odchylenie i nacisk na komórki zmysłowe daje informację o odchyleniu i przyspieszeniu.
